Als zwanger worden niet vanzelf gaat…
Op een punt in je leven weet je dat het zover is dat je wel graag een kindje wilt. In overleg met je partner gooi je alle voorbehoedsmiddelen aan de kant en dan gaan met die banaan! Maar wat als dat zwanger worden niet vanzelf gaat?
Wat doe je als het maar niet lukt?
Zwanger worden doe je niet even en vaak gaat er wel een tijdje over heen. Als je na een jaar proberen nog niet zwanger bent, dan kan je naar de huisarts, die je vaak nog een tijdje laat proberen voordat je doorgestuurd wordt.
Ik wilde graag heel vroeg moeder worden en we zijn dan ook vrij vlot begonnen toen we ons huis in 2009 gekocht hadden. Helaas lukte het niet en een groot probleem daarbij was mijn gewicht. Met 175 kilo is het logisch dat het niet snel lukt, dus ging ik er wat aan doen. Na veel wikken en wegen heb ikΒ een maagverkleiningΒ gekregen.
Na de ingreep (2012) mocht ik sowieso een jaar een niet zwanger worden, maar na dat jaar gingen we direct weer proberen. Helaas, een positieve test bleef uit!
Weer een tegenslag…
Begin 2014 had ik steeds extreme buikpijn. Nadat de doktersdienst een aantal keer was geweest en ik voor de zoveelste keer met helse pijnen bij de huisarts zat werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar werd een echo gemaakt en zagen ze een cyste op een van de eileiders. Diezelfde avond werd ik nog geopereerd, helaas hebben ze eileider moeten verwijderen, hij was gaan draaien en gewoon afgestorven.
Het medische traject in.
Bij de controle na deze operatie heb ik geΓ―nformeerd naar de kansen om zwanger te worden en verteld dat we al zo lang bezig waren. De arts wilde ons niet langer laten wachten en er werden allerlei onderzoeken gedaan. Daar kwam iets uit naar voren (wat zet ik liever niet online, mag je mag me altijd een berichtje sturen als je meer wilt weten of zelf ook in deze situatie zit).
Hoera zwanger!
We werden doorgestuurd naar het UMCG en starten daar in een vruchtbaarheidstraject. Na vele echo’s en hormooninjecties vond er een eerste IUI+ICSI behandeling plaats. Helaas liep die op niets uit.
Het was december 2014 en vanwege de drukte rondom de feestdagen wilde ik een maandje overslaan. Iets in mij zei toch gaan en uit die poging ben ik zwanger geworden van Daan.
Terugblik
In totaal zijn we dus zes jaar bezig geweest, wat ontzettend lang was, maar ik besef ook dat er mensen zijn die nog langer moeten wachten of gewoon nooit ouders mogen worden.
Het was een heftig traject, zowel emotioneel als fysiek, maar het is het allemaal waard geweest als ik nu naar mijn kleine dondersteen kijk.
Vooruitzicht
Of er nog een tweede kindje in zit weten we niet. Waarschijnlijk moet het weer via de medische weg, wat ik dus als heftig heb ervaren. Daarnaast heb ik een postnatale depressie gehad, waarvan de kans is dat dit zich herhaald. Op dit moment zien we het beide niet zitten, maar we zijn nog jong π Wie weet denken we er over een tijd toch anders over en doen we nog een poging. De tijd zal het leren!
Nu, een half jaar nadat ik deze blog geschreven heb staat het er eigenlijk nog hetzelfde voor. Maar… ja, nu komt het! Vooral ik merk steeds meer aan mijzelf dat nog een kindje meer dan welkom zou zijn. Aangezien we niet weten welk traject we weer in zouden moeten gaan, of mijn lichaam het wel aankan en de angst voor een nieuwe depressie, laten we het voor nu bij alleen Daan. Er zijn nog meer mogelijkheden om onze wens te vervullen, daarvan is adoptie er één. Helaas kost dit ontzettend veel geld, waardoor dat op dit moment niet kan. Aangezien ons huis niet super groot is, is ook pleegzorg nu geen optie. Mochten we ooit verhuizen, dan is dit zeker een mogelijkheid. Voor nu alleen Daan dus, maar die kost energie genoeg π . Wie weet wat de toekomst ons allemaal gaat brengen!
Volg Happinessfromme ook op Facebook, Instagram & Pinterest en blijf op de hoogte van o.a. de laatste nieuwtjes, persoonlijke updates & nog veel meer leuks… β₯
Verder Lezen
Verder Lezen
Verder Lezen
Verder Lezen
Verder Lezen
