Een maagverkleining, mijn ervaring.

Ondertussen is het alweer bijna zes jaar geleden dat ik een maagverkleining heb gekregen. Ik schrijf er niet veel over op mijn blog, omdat het al zo lang geleden is, maar soms vind het wel even weer leuk! Deze blog heb ik eind December 2017 al eens geschreven, maar ik vond het wel leuk om hem weer eens uit het stof te trekken.

Mijn maagverkleining

Mensen die mij persoonlijk kennen die weten vaak wel dat ik zes jaar geleden een maagverkleining heb gehad. Na vele pogingen om af te vallen, die allemaal op niets uitliepen, moest er iets gebeuren.

Een blog

Destijds heb ik een blog bijgehouden, waar ik veel van heb geprint en dus ook nog heb. Ik vind het nu heftig om terug te lezen, maar ook wel heel leuk eigenlijk. Het is toch een “ingrijpende” gebeurtenis geweest in mijn leven, die ik ook niet had willen missen.

Waarom?

Die maagverkleining, het was een dingetje om het te gaan doen. Het is natuurlijk niet niks om in een “gezond” lichaam te snijden. Toch heb ik er nog nooit spijt van gehad. Ik durf best te zeggen dat ik net geen 175 kilo woog destijds. Dit is natuurlijk niet gezond en er moest echt iets gebeuren. Je beslist natuurlijk niet zomaar dat je een maagverkleining neemt, daar zijn gesprekken met een psycholoog en dietiste aan vooraf gegaan. Daarna volgde een hele screening in het ziekenhuis en uiteindeiljk ben ik een jaar na de start van het hele traject geopereerd.

Dit zijn twee foto’s van voor mijn operatie. Veel meer foto’s zijn er ook niet, want ik was een mega ster in de camera ontwijken volgens mij 😉 .

Het resultaat

Ik was totaal 85 kilo afgevallen. Was helaas, want na de hormoonbehandelingen om zwanger te worden, stoppen met roken en lang niet goed kunnen bewegen door een hernia zijn erweer wat kilo’s bij gekomen. Van tevoren was al verteld dat je gemiddeld weer een kilo of 10 aan zou komen, dus daar moet ik ook rekening mee houden, maar mijn streven is toch echt wel om onder die 100 kilo te blijven. Als ik kijk waar ik vandaan kom ben ik dan heel tevreden, ook omdat ik weet dat ik me dan gewoon goed voel.

Dit zijn de foto’s van toen ik op zijn “dunst” was. Iets waar ik graag weer naartoe wil en wat ook zeker een goed voornemen voor 2018 is, maar daarover later meer.

De foto’s van hoe ik nu ben zie je af en toe wel op de blog voorbij komen. Ik merk aan mezelf dat ik weer foto’s wil ontwijken, terwijl ik nog best tevreden mag zijn. Het belangrijkste is dat ik me goed in mijn vel voel!

Het hele traject

Ik vond het een lang traject, tegenwoordig is het veel korter, maar ik ben er wel blij mee, want ik heb alles goed kunnen overdenken en me goed voor kunnen bereiden. Tijdens het traject heb ik veel geleerd, over eten en over mezelf als persoon zijnde. Ik zou de operatie zo weer over doen.

Oordelen en veroordelen

Naast alle positieve dingen heb ik natuurlijk ook te maken gehad met oordelen en vooroordelen. Opmerkingen als de makkelijkste weg kiezen heb ik meerdere malen gehoord, het is inderdaad makkelijker om dan af te vallen, maar na een jaar moet je het echt op eigen kracht doen en mentaal moet je ook veel doorzettingvermogen hebben. Natuurlijk heb ik ook verkeerd gegeten, maar niet bewust. Helaas waren er ook mensen die extra gingen eten om aan te komen, om maar in aanmerking te komen voor een operatie. Dat vind ik persoonlijk jammer, want als je het zelf kan, dan is het alleen maar goed. Toch snap ik het ergens ook wel, want je kan als je net niet in aanmerking komt natuurlijk ook heel wanhopig zijn.

Als je vragen aan mij hebt over dit onderwerp, stel ze dan gerust! Misschien krijg ik wel leuke vragen waar ik nog een blog aan kan wijden!

Volg jij Happinessfromme al op Facebook, Instagram, Bloglovin of Pinterest? [AdSense-A]